heliopetra_: "Αγέρα να 'σαι τιμωρός, βρε αμάν, αμάν, να 'σαι κα...

heliopetra_: "Αγέρα να 'σαι τιμωρός, βρε αμάν, αμάν, να 'σαι κα...: "Αγέρα να 'σαι τιμωρός βρε αμάν, αμάν, να 'σαι και παιχνιδιάρης..." Η ιστορία πίσω από τον Πεχλιβάνη του Θανάση Π...

"Αγέρα να 'σαι τιμωρός, βρε αμάν, αμάν, να 'σαι και παιχνιδιάρης": Η ιστορία πίσω από τον Πεχλιβάνη του Θανάση Παπακωνσταντίνου

"Αγέρα να 'σαι τιμωρός βρε αμάν, αμάν, να 'σαι και παιχνιδιάρης..."

• Η ιστορία πίσω από τον Πεχλιβάνη του Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Οι περισσότεροι όταν ακούμε "Θανάσης" κατευθείαν σκεφτόμαστε τον αγαπημένο μας Θανάση Παπακωνσταντίνου. Μια μουσική και στιχουργική ιδιοφυϊα των ημερών μας που ακόμα και αν για μερικούς δεν είναι ιδιαίτερα του γούστου τους αμφιβάλλω αν θα μπορούσαν να διαφωνήσουν. Στις συναυλίες του όλοι μεγάλοι και μικροί, γυναίκες και άνδρες γινόμαστε μια παρέα, μας ταξιδεύει και μας μαγεύει. Ιδίως όταν φτάνει η στιγμή που κάθε "Θανασικός" αναμένει σε όλη τη συναυλία λίγο πολύ. Η στιγμή που ακούγεται το "Φαίνεται σίγουρη για τον εαυτό της και αρκετά ανεξάρτητη η Μπακίτα Γκαλιέγκο. Ακούστε τι απάντησε όταν την ρωτήσανε αν γνώρισε ποτέ τον φόβο. Να η απάντηση:". Η στιγμή του Πεχλιβάνη.

Ο Πεχλιβάνης, ίσως και το πιο γνωστό τραγούδι του Θανάση μας βρίσκεται στο άλμπουμ "Βραχνός Προφήτης" (2000) και κουβαλάει μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία που τον ενέπνευσε και τον οδήγησε στη σύνθεση και στη γραφή του. Όταν γράφτηκε το τραγούδι, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στην ελληνική τηλεόραση τα βραζιλιάνικα σίριαλ όπου ο κοσμάκης καθόταν κολλημένος με τις ώρες και τα παρακολουθούσε. Αυτό στάθηκε και η αφορμή για το Θανάση να γράψει τον Πεχλιβάνη. Δηλαδή, όχι ακριβώς αυτό, αλλά μια προσωπική του εμπειρία όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή του στο avopolis.gr:

» Το έγραψα όταν είδα ότι οι δικοί μου ήταν αποσβολωμένοι από την τηλεόραση. Το αυτί είναι δύστροπο σαν όργανο, το μάτι όμως είναι πιο δεκτικό κι ανεκτικό. Οι δικοί μου λοιπόν κόλλησαν με αυτήν κι ιδίως με κάτι σαβούρες σαν τις βραζιλιάνικες σαπουνόπερες. Πολύ αστείο είναι να ηχογραφήσετε ατάκες από τέτοια σίριαλ, το τι πλάκα πέφτει είναι άνευ προηγουμένου. Η γιαγιά μου έχει Αλτζχάιμερ και συζητάει με τους ηθοποιούς που παίζουν. Γύρισα κάποια στιγμή – ήμουν στο στρατό κι είχα καιρό να τους δω – και μπαίνω που λέτε μέσα στο σπίτι λέω γεια, μου λένε ένα ξερό γεια και γυρίζουν στην τηλεόραση ξανά. Κάθισα και σκέφτηκα να ερχόταν ο αέρας από το βουνό να έφερνε μαζί του τα χαλίκια και τα αγκάθια από το βουνό και να τρύπωνε κάτω από την πόρτα και να τα έπαιρνε όλα μαζί του. Η τηλεόραση είναι χρήσιμη για δυο κατηγορίες πληθυσμού: για τους ανήμπορους ηλικιωμένους και για τα ζευγάρια για να μην φαίνεται η ανία που μπορεί να υπάρχει στη σχέση. Το πλέον τραγικό είναι οι γονείς να βάζουν τα παιδιά μπροστά την τηλεόραση για να τους αφήσουν ήσυχους. «

>>Πολίτες βουτηγμένοι μες στην ανία της επανάληψης του βιασμού τους. Πολίτες τρομαγμένοι φαινομενική παντοδυναμία του συστήματος. "Τι μπορώ να κάνω εγώ; Δε μπορώ να τα αλλάξω. Είναι αναπόφευκτα" Πολίτες ξεζουμισμένοι από την -έως και- δωδεκάωρη δουλειά-σκλαβιά τους, που αναζητούν λίγο ελεύθερο χρόνο όχι για να σκεφτούν ελεύθερα, αλλά για να καθαρίσει το μυαλό τους, καταναλώνονας βρωμιά. Μπας και φύγει αυτός ο άθλιος πονοκέφαλος του στρες, που δεν περνά με χάπι.  Πολίτες ακινητοποιημένοι από τη ραστώνη που τους επιβάλλεται καθημερινά από πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα, σαπουνόπερες, τοκ σόου και ριάλιτι. Πολίτες σε συλλογική ύπνωση. Πολίτες αραγμένοι στον καναπέ τους βουλιάζοντας όλο και περισσότερο στα μαλακά μαξιλάρια του, όλο και περισσότερο στην ανία, όλο και περισσότερο στη απραξία.  Πολίτες εθισμένοι στη μαστούρα της ατομικότητας. Δεν τους νοιάζει τίποτα πια. Δεν τους εξοργίζει τίποτα. Δεν τους ανατριχιάζει τίποτα. Όλα είναι φυσιολογικά.

Ώσπου... θα φυσήξει ένας αέρας, Πεχλιβάνη θαρρώ τον λένε, που θα τα πάρει και θα τα σηκώσει όλα στο διάβα του, κι η ψυχή μας θα κοιτάει από ψηλά του κόσμου τη ραστώνη, του κόσμου που αποχαυνωμένος και μισουπνωτισμένος κάθεται και χαζεύει τα μελισσάκια που γυρνούν γύρω απ την πολυθρόνα του και το νερό το κρύσταλλο που ρέει απ' τις οθόνες. Αυτός ο Πεχλιβάνης που μες στο στόμα θα γυρνά ρητορικά χαλίκια, ως άλλος Δημοσθένης που προσπαθεί να "διορθώσει" τη φωνή του για να φωνάξει στους συμπολίτες του την αλήθεια. Αυτός ο αγέρας-τιμωρός που θα είναι αμείλικτος με τους αδρανούντες και τους παραιτημένους. Και οι πολίτες σαν έτοιμοι από καιρό θα τρέξουν να κρυφτούν από αυτόν τον περίεργο επισκέπτη, τον Πεχλιβάνη, που ήρθε και τους ξύπνησε, ενώ "δεν ήταν η ώρα να ξυπνήσουν" ακόμα...
"Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα"! Γιατί Πεχλιβάνης σημαίνει άνθρωπος δυνατός και γενναίος.<<

https://www.youtube.com/watch?v=vmcPDi_W0BU